Αντιεξουσιαστής, η ειρωνεία τού ονόματος

Αντιεξουσιαστής, η ειρωνεία τού ονόματος

 και γιατί είναι ειρωνεία; Επειδή είναι άτομα που με μια απόλυτη τακτική προσπαθούν να επιβάλλουν την ταυτότητα τους σε όλους που είτε θέλουν, είτε δε θέλουν, δε προσπαθούν να αποτελέσουν ένα μέσο διδασκαλίας στο γιατί να ακολουθήσει κανείς την ιδεολογική τους πορεία, αλλά την επιβάλλουν με βία και μίσος, θέλουν να εξαφανίσουν οποιαδήποτε μορφή εξουσία (όποια κι αν είναι, που είτε πραγματικά είναι ή την βαφτίζουν για δικά τους συμφέροντα), για να γίνουν οι ίδιοι εξουσία και μάλιστα ένα είδος εξουσίας που αν δε το ακολουθείς, αν δεν μιλάς υπέρ αυτού και αν δε σκέφτεσαι μονάχα αυτό, τότε σε περιμένει η απομόνωση. Το ερώτημα είναι: σε περιμένει πραγματικά η απομόνωση; Όχι βέβαια, σε περιμένει το τσάκισμα, ο θάνατος, και αυτό, μπορείς άνετα να το διακρίνεις στα κείμενα που αποκαλούν «παιδεία». Οι αντιεξουσιαστές είναι μια μορφή εξουσίας που μού θυμίζουν τη φράση ότι «οι καταπιεσμένοι όταν πάρουν εξουσία, γίνονται χειρότεροι από τούς καταπιεστές τους».

Ξέρετε ποιοι χάρηκαν με τον θάνατο τού Φύσσα;

Ψάξε, ψάξε, δε θα το βρεις...

Οι δεξιοί ήταν η απάντησή σου;

Έκανες ήδη λάθος.

Αναρωτήσου ποιοι ωφελήθηκαν από τη δολοφονία του.

Σκέψου, σκέψου…

Για να μη σε ζορίζω θα σού πω πως είναι εκεί που θα βάλλεις θαυμαστικό όπως θα κάνω κι εγώ.

Χάρηκαν όλοι οι … οι…. ΑΡΙΣΤΕΡΟΙ ΚΑΙ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΕΣ!!!!!!!!

ΓΙΑΤΙ;;;; Αφού ήταν δικός τους… L

Ας αναρωτηθούμε γιατί χάρηκαν….

Αυτή τη στιγμή είναι σε θέση να χτυπήσουν τον φασισμό και με κάθε μέσο, εφημερίδες, τηλεόραση, ραδιόφωνα και κατά κύριο λόγο στις… ΠΟΡΕΙΕΣ!!!!!!!

Έχουν ένα πάτημα να βγουν και να φωνάξουν, να βγάλουν όλο το μισάνθρωπο μίσος, κάνοντας έναν τελείως άγνωστο για αυτούς άτομο, ήρωα. Σκέψου, τον κάνουν ήρωα επειδή τον σκότωσε «φασίστας», αν πέθαινε από φυσιολογικά αίτια, ούτε που θα τον ήξερε κανείς (ξέρεις γιατί δε τον ξέραν; Οι αριστεροί δε γνωρίζονται μεταξύ τους και δεν ενδιαφέρονται ο ένας για τον άλλον, τούς ενδιαφέρει να υπάρχει και άλλος και άλλος για να δυναμώσει η φωνή της αριστεράς, να πετύχουν το στόχο τους και στη πραγματικότητα δε θέλει κανείς ο ένας τον άλλο, απλά ανέχονται ο ένας τον άλλον, η αλληλεγγύη τους είναι απάτη, τη δίνουν μόνο σε δικούς τους, αν κάποιος νέος εμφανιστεί στο χώρο τους πρέπει να υποταχθεί στον τρόπο σκέψης τους, αλλά όπως και να έχει τον ανέχονται για να πούνε ότι η αλληλεγγύη τους ισχύει) , δε θα μιλούσε κανείς για την αντιφασιστική του δράση, ούτως ή άλλως δε τον ξέραν… Άρα αφού δε τον ξέραν, γιατί τον κάναν ήρωα φωνάζοντας παντού το όνομά του και δείχνοντας παντού την φωτογραφία του; Είναι απλό, γιατί τούς συμφέρει. Δεν τούς ενδιαφέρει που πέθανε, τούς ενδιαφέρει να πεθάνει κάποιος, να γίνει αυτός ο κάποιος η σφαίρα που κατευθύνεται στο κεφάλι τού εχθρού τους. Δες αυτά που έγραψα ως μια παρένθεση στο φτιαχτό σου κόσμο και να θυμάσαι ότι η αλήθεια πονάει.

Γιατί πιστεύω ότι πατριωτισμός χρειάζεται για την ευημερία ενός τόπου; Γιατί αν δεν ενδιαφερθείς εσύ για τον τόπο σου, δε θα βρεθεί κανένας να το κάνει. Τώρα θα μού πεις, «όλη η γη ανήκει στους ανθρώπους» και συμφωνώ με αυτό, αλλά αν έχεις ένα σπίτι και το μοιράζεσαι με όλους, οι διαφορετικές απόψεις για τη φροντίδα του μόνο σύγχυση θα προκαλέσουν με τελικό αποτέλεσμα ή μεταξύ τους να μαλώσουν ή να ρημαχτεί. Και συνεχίζεις «θα έχουμε μια ίδια ιδεολογία», και σού απαντώ «τί θα γίνει αν κάποιος αναπτύξει ένα διαφορετικό τρόπο σκέψης; Σκέφτεσαι ότι με μία ιδεολογία σε όλους τούς ανθρώπους θα επιτευχθεί η ειρήνη και μιας και σε όλους θα ανήκει η γη (όπως ισχύει εδώ και χρόνια), θα καταργηθούν τα έθνη και πάλι θα υπάρχει παγκόσμια ειρήνη, όμως συνεχίζω, αν κάποιος αναπτύξει διαφορετικό νου, τότε θα πέσουν όλοι πάνω του να τον φάνε, και τότε πού πάει η ειρήνη; Είναι σαν να μού λες να συμπεριφέρομαι όπως θέλεις εσύ αλλιώς τελειώνει η ζωή μου, και αυτό μου λες. Αλλά πάνω από όλα, αν κάποιος δε ζει σε ένα τόπο που τον θεωρεί δικό του, που δεν έχουν μοχθήσει και παλέψει άνθρωποι για τα ιδανικά του, την ιστορία του, δε μπορεί ποτέ να τον αγαπήσει και να τον φροντίσει και αν δεν έχει αρχές, απλά ζητάει τη ζούγκλα με τη συμπεριφορά ενός σκύλου».

 Το κείμενο έστειλε ο φίλος του blogg: fawhw wak

Νέο (βραδινό) Δελτίο Τύπου 13/12/12

Δυστυχώς για ακόμη μια φορά γινόμαστε μάρτυρες μιας απρόκλητης επίθεσης, από τα χρήσιμα «παιδιά» του συστήματος. Έτσι λοιπόν, σήμερα το απόγευμα και κατά τις απογευματινές ώρες, οι πασίγνωστοι άγνωστοι πράκτορες του τοπικού συστήματος, επιτέθηκαν στα γραφεία μας επί της οδού Ομονοίας και βρωμίσανε με σπρέι την κεντρική πρόσοψη του κτηρίου όπου και στεγαζόμαστε, αφού πρώτα μας έβριζαν για περίπου ένα εικοσάλεπτο.

Απέδειξαν περίτρανα λοιπόν, πως στην πόλη μας έχει εκκολαφτεί το αυγό του φιδιού και πως ο φασισμός καλά κρατεί. Δεν τους έφτανε όμως μόνον αυτό. Πρίν φτάσουν στα γραφεία μας φρόντισαν να περάσουν και από τον Μητροπολιτικό Ναό του Αποστόλου Παύλου, λίγα μέτρα δηλαδή μετά το κεντρικό κτήριο της Αστυνομίας (!!!).

Αυτό που κατάφεραν τελικά ήταν να λερώσουν με τις ανορθόγραφες κουταμάρες τους, τον εξωτερικό χώρο όπου σιτίζονται καθημερινά δεκάδες άποροι συμπολίτες μας.

Συνοψίζοντας λοιπόν τα στοιχεία  οδηγούμαστε στα εξής συμπεράσματα……

Δεν επιτρέπουν την ελεύθερη έκφραση, αν αυτή είναι διαφορετική από την δική τους.

Επιτίθενται απρόκλητα σε Ναούς, ενώ «κόπτονται» για τα «θρησκευτικά δικαιώματα» των μουσουλμάνων και τάσσονται σαφώς υπέρ της αναστήλωσης Τζαμιών και Μεντρεσέδων. Αυτό μας κάνει να αναρωτιόμαστε, μήπως τελικά είναι «εργάτες» και του τουρκικού προξενείου.

Έρχονται μόλις 12 ώρες μετά τις ανακοινώσεις του δημάρχου περί των Οθωμανικών «μνημείων»  για να επιβεβαιώσουν πως ήταν, είναι και θα παραμείνουν φασίστες, τόσο οι ίδιοι όσο και αυτοί που τους παρακινούν.

Μιλούν για ανθρωπισμό και ταυτόχρονα τάσσονται κατά της σίτισης των Ελλήνων, καθώς δεν τους φτάνει που είναι αντίθετοι με τις δικές μας εκδηλώσεις συμπαράστασης των Ελλήνων απόρων, αλλά τώρα βανδαλίζουν και τους χώρους σίτισης της  εκκλησίας.

Κάπου εδώ όμως, θα πρέπει να τονίσουμε πως δεν θα πέσουμε στις παγίδες τους, όπου θα προτιμούσαν να βγούμε έξω και να δημιουργηθεί κάποιο επεισόδιο. Δεν είμαστε ούτε βάρβαροι όπως αυτοί, αλλά αντιθέτως αγαπάμε την πόλη μας και τις γειτονιές της, όπως και σεβόμαστε απόλυτα την ησυχία των συμπολιτών μας. Είναι γνωστοί άλλωστε για τα προβοκάτσια τους.

Δεν χρειάζεται να πούμε κάτι άλλο, άλλωστε οι φωτογραφίες μιλούν από μόνες τους. Ας κρίνουν οι συμπολίτες μας τις πράξεις τους.

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ 13 -12 - 13

Πολλές φορές στο παρελθόν, όπως και αυτές τις ημέρες επίσης, ακούμε από δημαγωγούς της πόλης αβάσιμες κατηγορίες που αφορούν μια παλιά ιστορία, όπως το γουρούνι που έσφαξαν στο παλιό τζαμί κάποιοι κάποτε, ή πως λειτουργούμε κάτω από κάποιες εντολές ή από κάποιο κόμμα κλπ.

Ποτέ όμως δημαγωγέ Σιμιτσή δεν αποδείχτηκε τίποτα και για αυτό σε προκαλούμε να δώσεις στην αστυνομία ότι στοιχεία έχεις διαφορετικά να σωπάσεις για πάντα. Έχουν προ πολλού παρέλθει οι εποχές που άνθρωποι και «άρχοντες» όπως και του λόγου σας , έμεναν στο απυρόβλητο. Άνθρωποι όπως ο δήμαρχος, για τον οποίο ομολογούμενος οφείλουμε να πούμε πως αυτός και το επιτελείο του είναι οι πλέον αποτυχημένοι τοπικοί «άρχοντες» που έχουν περάσει ποτέ από την πόλη μας. Αποτυχημένοι και φιλότουρκοι.

Όσον αφορά τον «ήρωα» που χρίσατε επειδή κατέβασε το πανό μας από τον Μεντρεσέ, θα πρέπει να πούμε πως είναι και αυτός ένας ακόμη κρίκος που συνέβαλε στην αποτυχία της Πατρίδος μας. Είναι και αυτός ένας ακόμη βολεμένος από τους παλαιοκομματικούς συμφεροντολόγους που «θυμούνται « το Κράτος μόνον όταν είναι να γίνει το συμφέρον τους. Τι μας λέει όμως αυτός ο «κύριος» ; Πως ότι έκανε, το έκανε για το Κράτος και πως το θεώρησε υποχρέωση του. Υποχρέωση του είναι δηλαδή να κατεβάσει ένα πανό διαμαρτυρίας κάποιων συμπολιτών του. Άρα λοιπόν, ο συγκεκριμένος άνθρωπος μας λέει πως εμμέσως δουλεύει για το Κράτος. Άρα συναινεί σε οτιδήποτε κάνει το Κράτος στους πολίτες του και συνεπώς συμφωνεί με τα μνημόνια και με τα χαράτσια. Και φυσικά όλοι αυτοί μας μιλούν για Δημοκρατία. Για αυτούς λοιπόν Δημοκρατία σημαίνει να έχουν δικαίωμα ΜΟΝΟΝ αυτοί να διαμαρτύρονται. Τους καταλαβαίνουμε απόλυτα. Έτσι ακριβώς λειτουργεί ο φασισμός.

Ο Σύλλογος μας, άν θεωρήσει σωστό μετά από συμβούλιο που θα συγκληθεί και ως έχει χρέος, θα προχωρήσει στις προβλεπόμενες κινήσεις, δηλαδή σε μηνύσεις κατά του Δημάρχου Κ. Σιμιτσή, αλλά και σε όσους ψεύδονται και συκοφαντούν τον σύλλογο μας.

ΤΕΛΕΤΗ ΜΝΗΜΗΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΠΑΠΠΑ

Κυριακή  8 Δεκεμβρίου 2013,η Πατριωτική Κίνηση Καβάλας μαζί με την Πατριωτική Κίνηση  Δράμας και την Πατριωτική Ορθόδοξη Κίνηση Αλεξανδρούπολης, τίμησαν την μνήμη του Ήρωα της Ελληνικής Επανάστασης Εμμανουήλ Παππά, στο χωριό που γεννήθηκε και από οπού πήρε και το όνομα του, στον νομό Σερρών.

Τα γεγονότα στη Μακεδονία μετά την απελευθέρωση της - Τα κομμουνιστικά κόμματα και το Μακεδονικό

Κατά τη διάρκεια του Μεσοπολέμου εμφανίστηκε κι άλλος μνηστήρας στο Μακεδονικό ζήτημα : Τα Βαλκανικά Κομμουνιστικά Κόμματα με επικεφαλής την Κομιντέρν.

Στις 15.1.1920 συνήλθε στη Σόφια Συνέδριο των Κομμουνιστικών Κομμάτων Βαλκανικής και ίδρυσε την Βαλκανική Κομμουνιστική Ομοσπονδία ( ΒΚΟ).

Στην 3^η Διάσκεψη της Βαλκανικής Κομμουνιστικής Ομοσπονδίας ( ΒΚΟ) στη Μόσχα (19-21 Ιουλίου  1921) , ο Βούλγαρος Κομμουνιστής ηγέτης Κολάρωφ έθεσε θέμα αυτονομίας της Μακεδονίας, στην οποία θα περιλαμβάνονταν τα τμήματα Βαρδαρίου, Πιρίν και Αιγαίου δηλ. η γιουγκοσλαβική , βουλγαρική και ελληνική Μακεδονία. Στην απόφαση αυτή αντιτάχθηκε αρχικά ο Γενικός Γραμματέας του Κ.Κ. Ελλάδος Γεωργιάδης, αλλά η απόφαση πάρθηκε και ο Γεωργιάδης διαγράφηκε. Σαφέστερο κείμενο διατυπώθηκε από την 6^η ΒΚΟ το 1924 με το οποίο η ΒΚΟ κατηγορηματικά τάχθηκε υπέρ μιας κομμουνιστικής ομοσπονδίας στα Βαλκάνια όπου θα συμμετείχε και «η Δημοκρατία της Μακεδονίας και Θράκης». Την απόφαση αυτή επικύρωσε το 5^ο Συνέδριο της Κομιντέρν το 1924, ενέργεια που την κατέστησε τότε υποχρεωτική για όλα τα κομμουνιστικά κόμματα.

Οι αποφάσεις της 6^ης Διάσκεψης της ΒΚΟ και του 5^ου Συνεδρίου της Κομιντέρν επικυρώθηκαν και από το 3^ο Συνέδριο του ΚΚΕ τον Σεπτέμβριο του 1924. Οι διαφωνούντες ανάμεσα στους οποίους ήταν και ο ιστορικός Κορδάτος , καθαιρέθηκαν και παραιτήθηκαν.

Η πολιτική αυτή παρέμεινε μέχρι το 1935 όταν η Κομιντέρν  αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την αρχή της Ανεξάρτητης Μακεδονίας και να υιοθετήσει το σύστημα «ισοτιμία των μειονοτήτων», στην προσπάθειά της να προωθήσει την πολιτική των Λαϊκών Μετώπων. Τον Απρίλιο του 1936 το ΚΚΕ ανακάλεσε την απόφαση του 1924 και ευθυγραμμίσθηκε με τη νέα γραμμή της Κομιντέρν.

Ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος έδωσε την ευκαιρία στο παλαιό Βουλγαρικό καθεστώς να πραγματοποιήσει μερικά τις επιδιώξεις του, διότι μετά την συμμαχία του με τον Άξονα πήρε ως ανταμοιβή το μεγαλύτερο μέρος της γιουγκοσλαβικής Μακεδονίας και την ελληνική ανατολική Μακεδονία. Στη συνέχεια όμως η σκυτάλη περιήλθε στους γιουγκοσλάβους παρτιζάνους.

Οι αποφάσεις και οι συζητήσεις σε διάφορα συνέδρια των Κομμουνιστικών Κομμάτων ( Κομιντέρν  ΒΚΟ) στη Μόσχα ή σε χώρες της Βαλκανικής, δημιούργησαν ή ενίσχυσαν τελικά την ιδέα της ιδρύσεως της δημοκρατίας της Μακεδονίας  στη Γιουγκοσλαβία.

Στις 11.11.1943 συγκροτήθηκε η πρώτη Ταξιαρχία Παρτιζάνων Κοσσυφοπεδίου στη Δίβρη της Γιουγκοσλαβίας ενώ στις 20.12.1943 το 5^ο Συνέδριο των Παρτιζάνων στο Γιάϊτσε ενέκρινε ψήφισμα σχετικά με την ίδρυση « Μακεδονικού ομόσπονδου Κράτους» στα πλαίσια Γιουγκοσλαβικής ομοσπονδίας.

Εκτός από τις αποφάσεις αυτές των Συνεδρίων των Κ.Κ. Βαλκανικής και Σοβιετικής Ένωσης, το θέμα ανακινούσαν και οι διάφορες οργανώσεις των Βουλγάρων μεταναστών ( και Σλαβομακεδόνων) Αμερικής, Καναδά, Αυστραλίας, που υπολογίζονται σε 100.000 περίπου. Εντονότερες δραστηριότητες επέδειξαν οι Γιουγκοσλάβοι που μετανάστευσαν μετά το 1950, γιατί ήταν φορείς της νέας θεωρίας της Μακεδονικής Εθνότητας.

Σοβαρή δραστηριότητα για την προβολή του όλου θέματος ανέπτυξε και η ανεξάρτητη μακεδονική ορθόδοξη Εκκλησία που ιδρύθηκε το 1968 στα Σκόπια και που γρήγορα με τη σειρά της ίδρυσε Μητρόπολη στην Αμερική. Σε καμιά άλλη Δημοκρατία της Γιουγκοσλαβίας δεν ιδρύθηκε ανεξάρτητη εκκλησία, παρά μόνο στα Σκόπια. Η δραστηριότητα της είναι τεράστια στο εξωτερικό. Η  « Εκκλησία» αυτή που συστήθηκε παρά τους κανόνες της Ορθόδοξης Εκκλησίας δεν αναγνωρίζεται βέβαια ούτε από το Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης, ούτε από το Πατριαρχείο Σερβίας, ούτε από άλλη ορθόδοξη εκκλησία και ούτε είναι δυνατόν να αναγνωρισθεί.

ΙΔΡΥΣΗ ΤΗΣ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ

Στις 2  Αυγούστου 1944 στη μονή PROHOR  PCINJSCΙ  ανακηρύχθηκε η σύσταση της λαϊκής σημερινής «Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας» ομόσπονδου τμήματος της νέας Ομοσπονδιακής Γιουγκοσλαβίας.

Πράγματι, τον Απρίλιο του 1945 ο Τίτο επιβάλλει το Ομοσπονδιακό σύστημα της Γιουγκοσλαβίας και εγκαθίστανται  Κυβερνήσεις Ομόσπονδων Κρατών της Σερβίας, Κροατίας, Βοσνίας, Σλοβενίας, Μαυροβουνίου και τέλος της Μακεδονίας, η οποία ιδρύθηκε στις 30 Απριλίου 1945.

Ενώ στις άλλες πέντε δημοκρατίες της Γιουγκοσλαβικής Ομοσπονδίας υπήρχαν πραγματικά φυλετικά κριτήρια, η Δημοκρατία της Μακεδονίας δημιουργήθηκε μόνο από πολιτικά κριτήρια αφού ο πληθυσμός της δεν είχε καμιά σχέση με τους Μακεδόνες ή τη Μακεδονία της αρχαιότητας. Βέβαια το νότιο τμήμα της Γιουγκοσλαβικής Μακεδονίας ανήκε άλλοτε στην αρχαία Μακεδονία και ίσως να υπήρχαν ορισμένοι κάτοικοι ελληνικής καταγωγής που έχουν εκσλαβισθεί αλλά διατηρούν και μερικά έθιμα τους.

Στο μεταξύ, μετά από μακρές διαβουλεύσεις Γιουγκοσλάβων και Βουλγάρων  το 1947, ο Τίτο και ο Δημητρώφ στο Μπλέντ έθεσαν τις βάσεις για την ένωση της Μακεδονίας του Πιρίν ( βουλγαρικής) , με τη Δημοκρατία των Σκοπίων. Συμφωνήθηκε ακόμα να προηγηθεί μια πνευματική και πολιτιστική προπαρασκευή των Βουλγάρων του Πιρίν ώστε να δεχθούν τη « Μακεδονοποίησή» τους και στη συνέχεια την ενσωμάτωση της επαρχίας τους στο Γιουγκοσλαβικό κράτος, σαν φυσική και αναγκαία θυσία στο βωμό της Βουλγαρο-Γιουγκοσλαβικής φιλίας, που θα οδηγούσε στην ομοσπονδοποίηση των νοτίων Σλάβων. Εις αντάλλαγμα η Γιουγκοσλαβία θα παραχωρούσε στη Βουλγαρία παλιές μικρές Βουλγαρικές περιοχές- που είχε προσαρτήσει μετά τον Α’ παγκόσμιο πόλεμο με τη συνθήκη του Νεϊγύ. Επί πλέον η Γιουγκοσλαβία ανέλαβε να υποστηρίξει το Βουλγαρικό αίτημα στη Διάσκεψη Ειρήνης των Παρισίων για την ενσωμάτωση στην ηττημένη Βουλγαρία της Ελληνικής Δυτικής Θράκης.

Για την εκτέλεση της συμφωνίας αυτής οι Βούλγαροι δέχθηκαν την είσοδο στο Πιρίν Γιουγκοσλάβων δήθεν Μακεδόνων, καθοδηγητών, διδασκάλων και διοικητικών υπαλλήλων για την εφαρμογή του πρώτου σταδίου ενσωμάτωσης της Μακεδονίας του Πιρίν.

Για τη  Μακεδονία του Αιγαίου (ελληνική) με μυστικό πρωτόκολλο αναγνωρίστηκε στη Γιουγκοσλαβία το δικαίωμα ενσωμάτωσής της μελλοντικά στην ενιαία « Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Μακεδονίας».

Η συμφωνία του Μπλέντ και η είσοδος των Γιουγκοσλάβων καθοδηγητών στο Πιρίν ξεσήκωσαν τους Βουλγάρους του Πιρίν, οι οποίοι διαμαρτύρονταν και έλεγαν ότι είναι Βούλγαροι και όχι Μακεδόνες.

Τον Ιούνιο του 1948 με την αποκήρυξη του Τίτο από την Κομιφόρμ η συμφωνία του Μπλέντ έπεσε στο κενό ενώ αμέσως διώχθηκαν από τη Βουλγαρία όλοι οι Γιουγκοσλάβοι καθοδηγητές.

Η Βουλγαρία από το 1948 βαθμηδόν εγκατέλειψε τις παλιές διακηρύξεις για εδαφικές διεκδικήσεις. Με επίσημη δήλωση αναγνωρίζει ότι δεν υπάρχει Μακεδονικόν Έθνος, ότι στο Πιρίν κατοικεί αμιγής Βουλγαρικός πληθυσμός και ότι στην Ελλάδα δεν υπάρχει Σλαβική ( Βουλγαρική) εθνότητα.

Η ρήξη αυτή δημιούργησε προβλήματα και στο ΚΚΕ. Στις 31.1.1949 η 5^η Ολομέλεια του ΚΚΕ που ασπάστηκε την Κομινφορμική γραμμή στο Μακεδονικό διακήρυξε ότι «ο Μακεδονικός λαός θα βρει την πλήρη εθνική αποκατάστασή του» και τάχθηκε υπέρ μιας ενιαίας και ανεξάρτητης Μακεδονίας στα πλαίσια όχι της Γιουγκοσλαβικής Ομοσπονδίας, αλλά της υπό Σοβιετικό έλεγχο Βαλκανικής Κομμουνιστικής Ομοσπονδίας. Αργότερα το 1956 το ΚΚΕ χαρακτήρισε την απόφαση αυτή της 5^ης ολομέλειας σαν λάθος.

Δεν αναφέρω όλες τι αποφάσεις, ούτε και δηλώσεις που κατά καιρούς έγιναν από τα Κομμουνιστικά Κόμματα για το θέμα της Μακεδονίας. Στόχος αυτής της έκδοσης δεν είναι η κριτική της πολιτικής των Κομμουνιστικών Κομμάτων σ’αυτό το θέμα. Στόχος είναι να σηκωθεί ο πέπλος της πλάνης που τόσο έντεχνα, αθόρυβα και επίμονα επί δεκαετίες ολόκληρες κάλυψε την αλήθεια στην ιστορία της Μακεδονίας, που είναι απλή και ξεκάθαρη.

Μάρτης Νικόλαος, «ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΣΤΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΗΣ», Η πλαστογράφηση της Ιστορίας της Μακεδονίας, Αθήνα , 1983 , σελ.76- 79

Αντιγράψαμε από εδώ ...... 

http://history-of-macedonia.com/2013/11/20/%CF%84%CE%B1-%CE%B3%CE%B5%CE%B3%CE%BF%CE%BD%CF%8C%CF%84%CE%B1-%CF%83%CF%84%CE%B7-%CE%BC%CE%B1%CE%BA%CE%B5%CE%B4%CE%BF%CE%BD%CE%AF%CE%B1-%CE%BC%CE%B5%CF%84%CE%AC-%CF%84%CE%B7%CE%BD-
a%CF%80%CE%B5%CE%BB/

Και ευχαριστούμε πολύ.

ΤΙΜΟΥΜΕ ΤΟΝ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΠΑΠΠΑ, ΤΟΝ ΜΑΚΕΔΟΝΑ ΗΡΩΑ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΤΟΥ 1821.

 Την Κυριακή που μας έρχεται, 8 Δεκεμβρίου 2013, ο σύλλογος μας μαζί με την Πατριωτική Κίνηση Πολιτών Δράμας και την Ορθόδοξη Κίνηση Αλεξανδρούπολης, θα παραβρεθούμε στην σεμνή τελετή μνήμης για τον Ήρωα της Ελληνικής Επανάστασης Εμμανουήλ Παππά, στο χωριό που γεννήθηκε και από οπού πήρε και το όνομα του, στον νομό Σερρών. Παρακάτω θεωρήσαμε σωστό να αναρτήσουμε κάποιες πληροφορίες για τον Ήρωα, από το Βικιπαίδια, αλλά και ένα ενημερωτικό ντοκιμαντέρ της παλιάς ΕΡΤ 3


.


Ο Εμμανουήλ Παππάς (1772 - 1821) ήταν Φιλικός και αγωνιστής 1821, πρωτεργάτης της εξέγερσης στη Χαλκιδική, από τις αγνότερες και ηρωικότερες μορφές του Αγώνα της Ανεξαρτησίας.

Βιογραφία

Γεννημένος στη Δοβίστα Σερρών (σημερινή ονομασία: Εμμανουήλ Παππάς) το 1772, ήταν γιος κληρικού. Ανέπτυξε, παρά τις περιορισμένες γραμματικές του γνώσεις, μεγάλη εμπορική δραστηριότητα στις Σέρρες και αναδείχτηκε σε μεγαλέμπορο και τραπεζίτη με καταστήματα στη Βιέννη και την Κωνσταντινούπολη.
Ηγήθηκε της επανάστασης στη Μακεδονία, παραχώρησε ολόκληρη την προσωπική του περιουσία για τον αγώνα, οργάνωσε ένοπλο σώμα 4000 μακεδόνων αγωνιστών (οι 1000 αγιορείτες μοναχοί). Λόγω των δυσμενών συνθηκών (απουσία στήριξης, εγγύτητα περιοχής στην Κωνσταντινούπολη που ήταν κέντρο των στρατευμάτων της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, απουσία αξιόλογων ορεινών όγκων στην περιοχή για ανταρτοπόλεμο) και παρά τις ηρωικές του προσπάθειες, ηττήθηκε και αναγκάστηκε να φύγει στην Ύδρα για να συνεχίσει εκεί τον Αγώνα.

Άγαλμα του Εμμανουήλ Παππά, στην πλατεία Ελευθερίας στις Σέρρες.

Στην πορεία του ταξιδιού από τη Μονή Εσφιγμένου προς το νησί το 1821, εξαντλημένος από τον μακραίωνο αγώνα και τις κακουχίες, υπέστη καρδιακό επεισόδιο και πέθανε.
Προς τιμήν του, ο δήμος στον οποίο ανήκει και ο τόπος καταγωγής του πήρε το όνομά του.

Ο Εμμανουήλ Παπάς γεννήθηκε στη Δοβίστα το 1773, ένα χωριό κοντά στις Σέρρες που τώρα έχει το όνομα του. Ο πατέρας του Δημήτριος πλούσιος προύχοντας της περιοχής, νεότατος χειροτονήθηκε ιερέας και τιμήθηκε με το εκκλησιαστικό αξίωμα του Οικονόμου. Από εκεί προέρχεται και το οικογενειακό όνομα Παπάς. Μετά τη στοιχειώδη μόρφωση του στο χωριό, ο Εμμανουήλ Παπάς μετέβη στις Σέρρες για να συμπληρώσει τις σπουδές του στην εκεί περιώνυμη σχολή. Όταν αποφοίτησε από τη Σχολή, επανήλθε στη Δοβίστα όπου και παντρεύτηκε. Το 1805 όμως, το επαγγελματικό του δαιμόνιο τον επανέφερε στις Σέρρες ακριβώς την εποχή που το εμπόριο βρισκόταν στην μεγαλύτερη ακμή του. Σύντομα αναδείχθηκε σε μεγάλο Τραπεζίτη και μεγαλέμπορο της εποχής εκείνης, σεβαστό ακόμα και στους Τούρκους Μπέηδες.
Ο Παπάς μυήθηκε πολύ νωρίς στη Φιλική εταιρεία από τον Ιωάννη Φαρμάκη και δεν δυσκολεύθηκε να μυήσει στα μυστικά του αγώνα και τα τέσσερα αδέρφια του καθώς και τους ικανότερους πρόκριτους της Δοβίστας που φρόντιζαν για τον εξοπλισμό των γύρω χωριών. Λίγο αργότερα όμως αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τις Σέρρες λόγω σφοδρής φιλονικίας του με τον Μπέη των Σερρών και πήγε στην Κωνσταντινούπολη όπου είχε την ευκαιρία να συνεργαστεί στενότερα με τους εκεί Φιλικούς. Στο μεταξύ η φήμη του για την πατριωτική του δράση είχε φτάσει σε κάθε άκρη της Ελλάδας. Είχε σχεδιάσει μάλιστα και σχέδιο για δολοφονική απόπειρα κατά του Σουλτάνου, το οποίο όμως απέτυχε λόγω προδοσίας.
Όταν κηρύχθηκε η Επανάσταση του 1821 ο Εμμανουήλ Παπάς εγκατέλειψε την Κωνσταντινούπολη και μετέβη στο Άγιο Όρος, όπου έγινε δεκτός με ενθουσιασμό από ηγουμένους και μοναχούς και ανακηρύχθηκε αρχιστράτηγος της Μακεδονίας. Αφού εγκατέστησε το αρχηγείο του στο Άγιο Όρος, με τους 2.500 άνδρες του ανέλαβε δράση.
Στο μεταξύ στις Σέρρες εκδηλώθηκε επαναστατικό κίνημα με την καθοδήγηση του Μητροπολίτη, το οποίο όμως καταπνίγηκε εν τη γενέσει του, η δε πόλη σώθηκε από θαύμα από την ερήμωση και τη σφαγή. Ήταν τότε η 8η Μαΐου του 1821 ημέρα γιορτής του Ευαγγελιστή Ιωάννη του Θεολόγου, ο οποίος και θεωρήθηκε σωτήρας της πόλης. Γι'αυτό και οι Σερραίοι, 14 χρόνια μετά, το 1835 έχτισαν προς τιμή του ομώνυμο ναό στη συνοικία Άνω Καμενίκια. Ενώ όμως η καταστροφή της πόλης αποφεύχθηκε, η εκδικητική μανία των Τούρκων ξέσπασε στην οικογένεια του Εμμανουήλ Παπά. Η σύζυγος του και τα παιδιά του φυλακίστηκαν, η περιουσία του δημεύτηκε και το σπίτι του κάηκε.
Ο ίδιος όμως άκαμπτος συνέχισε χωρίς βοήθεια το σκληρό αγώνα στη Χαλκιδική. Ενώ οι Τούρκοι είχαν αρχίσει γενική επίθεση κατά των Ελλήνων, ο Παπάς έκανε έκκληση βοήθειας προς τον Υψηλάντη αλλά δεν εισακούστηκε. Οι επιτυχίες του στην Κασσάνδρα και η διάθεση όλης της προσωπικής του περιουσίας για τον αγώνα δεν έσωσαν το επαναστατικό κίνημα. Έτσι μετά την εκστρατεία του Αβδούλ Αμπούδ, την καταστροφή της Κασσάνδρας και την υποταγή των Αγιορειτών, ο Παπάς αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το Άγιο Όρος καταδιωκόμενος από τον Τουρκικό στρατό. Με πλοιάριο αναχώρησε για την Ύδρα, αλλά εξαντλημένος από τις κακουχίες του πολέμου και από τις συγκινήσεις της τραγικής του περιπέτειας, πέθανε από συγκοπή μέσα στο πλοιάριο ακριβώς τη στιγμή που έπλεε τον Καφηρέα. Η σωρός του ήρωα μεταφέρθηκε στην Ύδρα και κηδεύτηκε με τιμές στρατηγού. Το 1843 αναρτήθηκε στο Ελληνικό Βουλευτήριο το όνομα του σαν ενός από τους πρωταγωνιστές της ελληνικής επανάστασης.


 http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%BC%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CE%BF%CF%85%CE%AE%CE%BB_%CE%A0%CE%B1%CF%80%CF%80%CE%AC%CF%82