Όχι στην Απεργία. Ναι στη λαϊκή στάση πληρωμών.

Πολλοί Έλληνες βρέθηκαν, βρίσκονται ή θα βρεθούν αντιμέτωποι με το δίλημμα, να απεργήσω ή όχι; Να απεργήσω για να τους δείξω την αγανάκτησή μου, ή να μην απεργήσω για να μη χάσω το μεροκάματο; Επί δεκαετίες οι εργαζόμενοι δασκαλεύτηκαν να θεωρούν ύψιστο δικαίωμά τους όχι τη δουλειά αλλά την απεργία. Αυτό μας επιβάλλουν οι συνδικαλιστές, οι επαγγελματίες δηλαδή προστάτες των εργαζομένων που μετά από επιτυχή θητεία υποτίθεται υπέρ των εργαζομένων και εναντίον των κυβερνήσεων, γίνονται οι ίδιοι βουλευτές και κυβερνητικοί αξιωματούχοι.

Στην πραγματικότητα οι κυβερνήσεις χρησιμοποιούν τις απεργίες για να δώσουν στον εργαζόμενο μια επίφαση νίκης, ώστε να του επιβάλλουν χειρότερα μέτρα υποδούλωσης. Ιδιαίτερα στη συγκεκριμένη συγκυρία οι απεργίες ευνοούν την κυβέρνηση, αφού εξυπηρετούν την προπαγάνδα της εναντίον συγκεκριμένων επαγγελματικών ομάδων. Ταυτόχρονα οι απεργίες ενισχύουν το μίσος μεταξύ των Ελλήνων κι αυτό εξυπηρετεί το διχασμό που επιδιώκουν τα κόμματα του συστήματος διαπλοκής και κλεπτοκρατίας.

Αναλογιστείτε πώς ξεσήκωσαν μέσω των στρατευμένων ΜΜΕ την κοινή γνώμη εναντίον των φορτηγατζήδων, μετά κατά των ταξιτζήδων, αύριο εναντίον των εργαζομένων στα νοσοκομεία, και ούτω καθεξής. Το τρικ τους βασίζεται στο γεγονός ότι όλοι μας έχουμε μια δυσάρεστη ιστορία να διηγηθούμε με πρωταγωνιστή έναν ταξιτζή ή ένα δάσκαλο ή ένα γιατρό. Μα αυτό που διακυβεύεται μα και προέχει τώρα, δεν είναι ένα ξεκαθάρισμα λογαριασμών μεταξύ επαγγελματικών ομάδων. Όλες οι επαγγελματικές ομάδες βρίσκονται στο στόχαστρο της στρατιάς από βδέλλες που πίνουν το αίμα του λαού μας. Δεν έχει λοιπόν νόημα να κλείσουν τα σχολεία ή τα νοσοκομεία. Οι πολιτικάντηδες ολόκληρου του σύγχρονου κοινοβουλευτικού φάσματος στέλνουν τα παιδιά τους σε ιδιωτικά και δη αμερικάνικα κολέγια. Για την υγεία τους βεβαίως ούτε λόγος. Κατ’ ευθείαν σε ιδιωτικά νοσηλευτήρια ή στας Ευρώπας και την Αμερική. Με συγκοινωνίες δεν κυκλοφορούσαν ποτέ, οπότε και να απεργήσουν οι εργαζόμενοι ποσώς τους ενοχλεί. Άρα τι νόημα έχει η απεργία; Για να ταλαιπωρηθεί ο άλλος Έλληνας, ο άλλος εργαζόμενος;

Κανέναν δεν θα πονέσουν οι απεργίες, παρά ο ένας Έλληνας θα μαχαιρώνει τον άλλο, κάνοντάς του δυσκολότερη την ήδη πιεσμένη καθημερινότητα. Λέω λοιπόν όχι στις απεργίες που πλήττουν μόνο τους ίδιους τους εργαζόμενους.

Αν οι εργαζόμενοι θέλουν να δείξουν μαζικά και οργανωμένα την αντίδρασή τους, ο τρόπος είναι η μαζική ανυπακοή στους ψεύτες και τους κλέφτες που ασελγώντας στις δημοκρατικές διαδικασίες επέβαλλαν στο λαό και την πατρίδα μας το πικρό ποτήρι της υποδούλωσης στους παγκόσμιους οικονομικούς δυνάστες. Η παράδοση της Πατρίδας μας στους τοκογλύφους δεν είναι ούτε δίκαιη, ούτε νόμιμη, ούτε ηθική, και κανείς Έλληνας δεν θα ψήφιζε τα κομματόσκυλα που του έταζαν χυδαιότατα προεκλογικά, αν ήξερε τι θα επακολουθούσε.

Συλλογικά, μαζικά, λοιπόν, ας τολμήσουμε αυτό που δεν τολμούν οι υποτιθέμενοι αντιπρόσωποι του λαού απέναντι στους εκβιαστές της Πατρίδας μας. Λαϊκή στάση πληρωμών. Αυτή είναι η λαϊκή απάντηση που θα τους πονέσει. Κι αυτήν πρέπει να τη δώσουμε ενωμένοι.
Η ΟΧΙΑ

xryshaygh.wordpress.com