Το πρώτο Γερμανικό πολεμικό ανακοινωθέν της 6ης Απριλίου 1941: «Τα επιτεθέντα Στρατεύματά μας, προσέκρουσαν εις πείσμονα αντίστασην. Η ικανότητα του εχθρού (Ελλήνων) για άμυνα, παραμένει αμείωτος».
Ημέρες και νύχτες διαρκή η γιγαντομαχία…΄Όλα τα εχθρικά κύματα θραύονται πάνω στην Ψυχή του Ελληνα Στρατιώτη… 9 Απριλίου 1941, 17.15΄: Οι Γερμανοί επιστρέφουν στις θέσεις τους. Γερμανικό αυτοκίνητο με υψωμένη της λευκή σημαία, πλησιάζει τις Ελληνικές θέσεις στο κεντρικό δρόμο Κούλας- Σιδηροκάστρου… Τρεις ΄Ελληνες στρατιώτες με επικεφαλή τον Ανθ/γό Ι. Δαμιανό πήγε προς συνάντησή τους. Ο επικεφαλής Γερμανός αξιωματικός, χαιρετά τους Έλληνες σε στάση προσοχής και ζητά την παράδοση του οχυρού διότι οι Γερμανοί ήδη έχουν εισέλθει στην Θεσσαλονίκη και υπεγράφη ανακωχή.
Η απάντηση του διοικητή του οχυρού, Ταγματάρχη Γεώργιου Δουράτσου : «Τα οχυρά δεν παραδίδονται, αλλά καταλαμβάνονται»!!!
Ο Γερμανός αξιωματικός διαβεβαιώνει στην στρατιωτική του τιμή, πως δεν πρόκειται για τέχνασμα και ορίζει την επομένη 10η Απριλίου 1941 και ώρα 18.00΄νέα συνάντηση.
Στις 10 Απριλίου το οχυρό εγκαταλήφθηκε…
Εξερχόμενοι οι Έλληνες μαχητές, απολαμβάνουν τιμές από Γερμανικό άγημα, το οποίο καλείται να επιθεωρήσει ο Έλλην Ταγματάρχης!
Η Ελληνική Σημαία δεν υποστέλλεται, παρά μόνο μετά την αποχώρηση και του τελευταίου Έλληνα Στρατιώτη. Τα ξήφη των αξιωματικών και τα όπλα δεν αφαιρέθηκαν!
Ο Γερμανός Ταγματάρχης, Max Wuensche, μετέπειτα Αξιωματικός των SS και Υπασπιστής του Αδόλφου Χίτλερ, απευθεινόμενος στον ΄Ελληνα Ταγματάρχη, είπε:
«Σας διαβιβάζω τα συγχαρητήρια και τον θαυμασμό των ανωτέρων μου. Οι Γερμανοί αισθανόμεθα υπερήφανοι που είχαμε αντίπαλο έναν τόσο ηρωικό Στρατό».
Ο νεαρός και σκληροτράχηλος Γερμανός Ταγματάρχης, θα γράψει στο προσωπικό του ημερολόγιο… «εδώ πάνω, ακριβώς κάτω από την κορυφή στο κεντρικό σημείο του Ρούπελ, μένουμε άφωνοι! Μπροστά η κορυφή… αδύνατον να προχωρήσουμε. Όποιος τολμήσει να ξεμυτίσει γαζώνεται. Ποιος μπορούσε να φανταστεί ότι τα λίγα και με δυσκολία φτιαγμένα αυτά οχυρά, θα ήταν τόσο δυνατά και μοντέρνα!
Ποιος μπορούσε να πιστέψει ότι οι ΄Ελληνας θα μας αντιστέκονταν τόσο σκληρά, με τόσο πείσμα και ηρωισμό!».
Οι Γερμανοί δεν κράτησαν αιχμαλώτους εις ένδειξη τιμής και σεβασμού…
Σ΄ένα οχυρωματικό συγκρότημα προκάλυψης, ένας Γερμανός Ταγματάρχης, ζητά να συναντήσει τον Διοικητή του… Παρουσιάζετε αγέρωχος ο Λοχίας Ίντζος! Ο Γερμανός δεν μπορεί να πιστέψει πως το οχυρό διοικείται από έναν έφεδρο Λοχία! Του λέει:
«Λοχία τούτο το μακελειό είναι δικό σου έργο. Μου σκότωσες τους καλύτερους άνδρες μου. Σε συγχαίρω!»
Του δίνει το χέρι και κατόπιν διατάζει την εκτέλεσή του… Πάνω από 200 επίλεκτοι Γερμανοί Καταδρομείς κείτονταν νεκροί…
Σ΄ένα άλλο παρόμοιο περιστατικό, στην παράδοση του οχυρού «Καρατάς» ο Γερμανός αξιωματικός ζητά να δει κι αυτός τον ΄Ελληνα Διοικητή… Παρουσιάζεται ένας νεαρός Ανθυπολοχαγός… Σαστισμένος ο Γερμανός Ταγματάρχης του προτάσσει το χέρι του και του λέει, «Ανθυπολοχαγέ… Σε συγχαίρω! Μου θανάτωσες 400 άνδρες!».
Ο ίδιος ο Χίτλερ, τον Μάιο του 1941, ενώπιον του Ράιχσταγκ , ομολόγησε:
"Η ιστορική δικαιοσύνη με υποχρεώνει να διατυπώσω πως, από όλους τους αντιπάλους μας, τους οποίους αντιμετωπίσαμε, ο Έλλην Στρατιώτης επολέμησεν με ύψιστον ηρωισμόν και αυτοθυσίαν και συνθηκολόγησε μόνον όταν η περαιτέρω αντίστασή του ήτο αδύνατος και κατά συνέπειαν μάταια".
-
Σκηνές από την ελληνική ταινία : "Οι τελευταίοι του Ρούπελ" (1972)
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου