Οι δύο εκδοχές του μέλλοντος

Εκδοχή πρώτη ... Άν αποτύχουμε.....

Έτος 2037 ....

Καβάλα .... Νότιο τμήμα της Πρώην Ελληνικής Μακεδονίας και Νύν της Ενοποιημένης Μακεδονίας των Βαλκανίων.

Πληθυσμός 50% Έλληνες, 20% Βούλγαροι, 10% Αλβανοί, 20% Τούρκοι - Εβραίοι και απόγονοι λαθρομεταναστών.....

Περιοχή .... Κάπου σε ένα δημοτικό ανάμεικτο σχολείο. Ο εγγονός μου μαθητεύει εκεί.

Ώρα μαθήματος Ιστορίας .... Δασκάλα- Πιθανότατα Βουλγάρα ή Αλβανίδα.

................................................... ................................................

(Οι διάλογοι διεξάγονται σε σπαστά Ελληνικά πάντα. Η επίσημη γραπτή γλώσσα είναι τα γκρίγκλις )

Δασκάλα – Αχμέτ; Που είναι το Ελληνάκι ο Γιαννάκης;

Αχμέτ – Δεν ξέρω κυρία, είπε οτι δέν θέλει να έρχεται σε αυτό το μάθημα.

Δασκάλα – Σου είπε γιατί;

Αχμέτ – Όχι κυρία, απλά είπε οτι και ο μπαμπάς του, του είπε πως αν δεν θέλει να μην μπαίνει στην τάξη.

Δασκάλα -Κατάλαβα, αυτός ο ρατσιστής ο πατέρας του τα κάνει όλα... Καθίστε για λίγο φρόνημα και εγώ θα πάω να τον βρώ.

Μετά από λίγο, κάπου έξω στο προαύλιο που είναι γεμάτο σκουπίδια.

Δασκάλα – Γιαννάκη τι κάνεις εδώ; Γιατί δέν είσαι στην τάξη;

Γιαννάκης – Γιατί δεν με αρέσει το μάθημα που κάνετε κυρία και ο μπαμπάς μου με είπε πως λέτε μόνον ψέματα.

Δασκάλα – Α΄ έτσι σε είπε ο μπαμπάς σου; Καλά, θα τον αναφέρω στην πολυπολιτισμική αστυνομία για ρατσιστική συμπεριφορά και θα μάθει αυτός. Τι είναι αυτό που διαβάζεις εκεί;

Γιαννάκης – Ελληνική ιστορία κυρία, για τους Αρχαίους Έλληνες και το 1821 και το 1940 και το 2018 που έγινε ο πόλεμος των Εθνών με την Παγκόσμια Τάξη και χάσαμε.

Δασκάλα – Τι αηδίες είναι αυτές που κάθεσαι και διαβάζεις; Δεν υπάρχουν τέτοια πράγματα. Που βρίσκεις αυτά τα παλιοβιβλία; Εσύ τώρα να πας σπίτι σου και να πείς του μπαμπά σου πως θα σε μηδενίσω στην τάξη. Να του πείς πως βάση νόμου μπορώ να του επιβάλω πρόστιμο 500 παγκοσμιοδόλλαρα για ρατσιστική εκπαίδευση παίδων.

Γιαννάκης – Μα κυρία είμαστε φτωχοί, η Μαμά μου δεν εργάζεται και ο Μπαμπάς μου είναι ένας απλός ψαράς και δεν τα φέρνουμε ¨βόλτα¨.

Δασκάλα – Αυτό να το πείς στο μπαμπά σου να το σκεφτότανε πριν να σε ποτίζει με αυτές τις αηδίες.

Και κάπως έτσι θα είναι το μέλλον άν αποτύχουμε......

Αν όμως πετύχουμε;;;;;;;;

Έτος 2037, Καβάλα, Μακεδονία, Ελλάδα. Πληθυσμός 95% Έλληνες γηγενείς και 5% διάφοροι νόμιμοι μετανάστες.

Περιοχή , 6ο Δημοτικό Σχολείο Καβάλας. Ο εγγονός μου μαθητεύει εκεί.

............................... ............................. ............................. 

Ώρα μαθήματος ιστορίας.... Δασκάλα Ελληνίδα από την Καστοριά.

(Οι διάλογοι διεξάγονται μόνον σε άπταιστα Ελληνικά. Τα γκρίγκλις θεωρούνται πλέον ως η γλώσσα των νομίμων μεταναστων για να συνεννοούνται αναμεταξύ τους.)

 -----------------------------------------------------------------------

Δασκάλα – Παιδιά μου καλησπέρα

Παιδιά (όλα μαζί) – Καλησπέρα κυρία Δασκάλα!!!

Δασκάλα – Σήμερα στο μάθημα της ιστορίας, μιάς και είναι η επέτειος .....  Τι γιορτάζουμε σήμερα ξέρετε;

Παιδάκια (όλα μαζί) – Γιορτάζουμε το ΟΧΙ των Ελλήνων στην Παγκόσμια Τάξη κυρία!!!!

Δασκάλα -Μπράβο τα παιδιά μου. Μιάς και γιορτάζουμε αυτήν την επέτειο, θα ήθελα από τον Γιαννάκη να σηκωθεί και να μας διαβάσει μία έκθεση που έγραψε για τον παππού του που πολέμησε εκείνη την εποχή. Γιαννάκη παιδί μου μπορείς να ξεκινήσεις ......

Γιαννάκης – Είμαι ο Γιαννάκης και έχω το όνομα του αγαπημένου μου παππού του Γιάννη, που πολέμησε και σκοτώθηκε το 2018 στον πόλεμο των Εθνών κατά της Παγκοσμιας Τάξης.

Ο παππούς μου ήταν ένας από τους εμπνευστές και ιδρυτές της Πατριωτικής Κίνησης Πολιτών Καβάλας, μαζί με τους συναγωνιστές του, τον Κώστα, τον Δημήτρη, τον Αποστόλη, τον Λάζαρο, τον Ηρακλή και τον Χρίστο. Αψήφησαν τα ταμπού της εποχής τους και κατάφεραν μέσα σε λίγο καιρό να αλλάξουν την πόλη μας και από κομουνιστική να την μετατρέψουν σε Εθνοπατριωτική.

Ο αγώνας τους δεν ήταν εύκολος και σίγουρα ήταν άνισος. Από τους 21 συναγωνιστές που ξεκίνησαν, μόνον οι 5 εργαζόταν και παρόλα αυτά γίνονταν εθελοντές και μοίραζαν τρόφιμα, έκαναν αγαθοεργίες και ενημέρωναν τον κόσμο με νέα που δεν ακουγόταν στις ειδήσεις και όπου τους ζητούσαν σε όλη την Ελλάδα πήγαιναν για να βοηθήσουν.

Περάσαν πολύ δύσκολα, όμως παρόλα αυτά συνέχιζαν να προσφέρουν και σιγά σιγά ξύπνησαν και τις άλλες πόλεις δίπλα μας. Όλοι αυτοί μαζί πολέμησαν στον μεγάλο πόλεμο των Εθνών του 2018 και όπως ο παππούς μου, οι πιο πολλοί σκοτώθηκαν. Όσοι συναγωνιστές του παππού μου επέζησαν, σήμερα τον τιμούν μαζί με τους υπόλοιπους και όταν μαζεύονται πάνω από τους τάφους τους φωνάζουν δυνατά ¨ΖΗΤΩ ΤΟ ΕΘΝΟΣ – ΖΗΤΩ Η ΕΛΛΑΣ – ΖΗΤΩ ΟΙ ΗΡΩΕΣ ΜΑΣ ¨

Είμαι πολύ υπερήφανος για τον παππού μου και όταν μεγαλώσω θα ήθελα να του μοιάσω.

Αυτές είναι οι δύο εκδοχές που σαφώς είναι και οι δύο φανταστικές, ωστόσο όμως όχι και τόσο μακριά από την πραγματικότητα. Εγώ ελπίζω στην δεύτερη και ναί .... άν αυτό σημαίνει πως μπορεί εγώ και οι συναγωνιστές μου να μην είμαστε ζωντανοί, τότε θα είναι η Ελλάδα μας και έτσι προτιμώ αυτήν την πραγματικότητα. Διαφορετικά, πολύ φοβάμαι πως θα είμαστε εμείς ζωντανοί και η Πατρίδα μας νεκρή και διαμελισμένη. Άρα απομένει σε εμάς να επιλέξουμε το μέλλον που θα ετοιμάσουμε για τις επόμενες γενιές των Ελλήνων.